سروده شاعران در پی آتش زدن قرآن/ میان شعله می‌سوزد مگر باران؟ نمی‌سوزد
جمعی از شاعران ضمن محکومیت به آتش کشیدن قرآن در کشورهای غربی، سروده‌های جدیدی را منتشر کرده‌اند.
به گزارش خبرگزاری فارس از تهران، به آتش کشیدن قرآن توسط افراد معلوم‌الحال در کشورهای غربی، خشم شاعران را برانگیخت و ضمن محکومیت این امر توسط آن‌ها، موجب سرودن شعرهایی با مضمون و محتوای قرآن گشت که سه مورد از آن‌ها را در ادامه می‌خوانید.
رضا یزدانی
میان شعله می‌سوزد مگر باران؟ نمی‌سوزد
اگرچه جسم هم آتش بگیرد، جان نمی‌سوزد
به آتش می‌کشند این روزها قرآنِ ما را... لیک
نمی‌دانند فجر و طارق و فرقان نمی‌سوزد
نمی‌دانند این اصحاب نار، این شعله بر دوشان
که حمد آتش نمی‌گیرد، که الرحمن نمی‌سوزد
خدای قصه‌ٔ قرآنیِ «عاد» و «ثمود»! آخر
چرا این شهرها در آتشِ کفران نمی‌سوزد؟
مگر قرآن چه دارد؟ سوره سوره، خط به خط، ایمان
دل مردم برای این همه ایمان نمی‌سوزد؟
به این کافرمرامان، منکرانِ نور و زیبایی
بگو قرآن نمی‌سوزد، بگو قرآن نمی‌سوزد
عاطفه جوشقانیان
نشستم پیش او از خاک و از باران برایم گفت
خدا را یاد کرد، از خلقت انسان برایم گفت
«الم اعهد الیکم یا بنی‌آدم» برایم خواند
از آن عهدی که آدم بست - آن پیمان - برایم گفت
برایم یک به یک تاریخ انسان را ورق می‌زد
به یاد نوح بود، از کشتی و طوفان برایم گفت
به ابراهیم و موسی و به اِل‌یاسین سلامی کرد
به نور حق پناه آورد و از شیطان برایم گفت
«محبت زنده زنده دفن شد با دختران در خاک»
زمین را زیر و رو کرد، از غم پنهان برایم گفت
سپس «ان‌الذین آمنوا» را بر زبان آورد
نگاهی سوی مولا کرد، از ایمان برایم گفت
مرا خوف و رجای حرف‌هایش جذب خود می‌کرد
که آیه آیه از تکویر و الرحمان برایم گفت
هزار و چندصد سال است در دل حرف ها دارد
شکایت کرد و از عصیان و از نسیان برایم گفت
سراسر شوق بودم سِیر در آیات عالم را
سراپا گوش بودم آنچه را قرآن برایم گفت
حسن زرنقی
کلام نوری و روشن‌ترین کتابی تو
چرا کتاب بگویم که آفتابی تو
در این زمانه ظلمت چراغ بیداری
به دیدگان و به دل‌های غرق خوابی تو
به تشنگان کویری که راه گم کردند
اگر بقیه سراب‌اند، عین آبی تو
به دوستان چو نسیمی لطیف و روح‌نواز
به دشمنان خدا آتشین‌خطابی تو
به مومنین چه بگویم که آیه‌های بهشت
به هر چه کفر ولی آیهٔ عذابی تو
سوال توست که «فأتوا بسورة مثله»
به این سوال خودت بهترین جوابی تو
تو آن شراب طهوری که وعده داده خدا
بریز تا که بنوشم، همان شرابی تو!
در این زمانهٔ سرشار از فریب و دروغ
به راستی که همان حرف بی‌نقابی تو
پایان پیام/